سرمقاله : به قلم سردبیر مه لقا سعیدی
مغلطه‌ی «شبهِ‌علم»!
به نقل از سردبیر نشریه دیده بان ترشیز مه لقا سعیدی : وقتی علم کاری ، در کار نباشد ، بلبشویی می‌شود که امروز شاهدیم . اگر شاهد چیزی بودیم که در قلمرو اختیارات ما نبود ، اما اعتباری رو زیر سوال می برد ، قطعا بر سر دو راهی قرار می‌گیریم. اگر ابراز کنیم ، باتوجه به استبداد منصب نشین ، حتما رفتار مان بدون بازخورد و مردود خواهد بود . پس راه دوم یعنی سر فرود آوردن در مقابل کاهن یا کاهنانی است که توهم دانستن دارند . اینان فقط فرمولاسیون بر هم زن هستند ، در صورتیکه باید از ساحت دانستن و حرفه ای گری رفع ابهام کنند . این رفع ابهام با ابزارهایی مانند صداقت ، عدم حب و بغض ، عدم جبهه گیری و جبهه سازی حاصل می‌شود و قص علی هذا …
درعینِ‌حال آنچه را فقط در دایره‌ی دید و منش و روش شخصی قرار دهی (که البته قرار نمی‌گیرد) الزاماً باید به طیف هایی تیپا بزنی یا حق کشی و حق خوری کنی و این «شبهِ عمل» و «مولّدِ رفتارهای فاسد» یا «رفتار فیک» در جامعه می‌شود ، زیرا به‌قولِ اینشتاین “علمِ کمّی‌انگارانه حذف‌کننده و خطرناک است.
مقصر خودمانیم ، وقتی صاحب منصبی با شبه علم ، خواهان خروجی باب طبع و دلخواه خود است ، دیگر نباید دم از عدالت و انصاف باشد و مسلما اینان افرادی‌اند که استالینی درونی در خود نهفته دارند و هرگاه چنین کسانی به قدرتی رسیده‌اند تمامیّت‌خواهی‌های‌شان را در ریزترین ساحاتِ زندگی اعمال کرده‌اند .
«سلامتِ کاری در یک مجموعه ، در واقع توسّطِ مسئول آن بخش ، زمانی به‌خطر می‌افتد، که مبنا دوستی و تعارفات است تا حرفه ای گری ، که نتیجه چیزی جز سقوط نیست به جای آنکه افراد و امور توسّطِ آن منصب دار ارتقا یابد. این شخصی سازیها دستِ‌کم واکنشِ تدافعی در پی داشته ، باتوجه به عدم ایمنی فکری رفتار تهاجمیِ سایرِ جوامعِ فکری را علیهِ این سرکشی و گردن‌کلفتیِ صاحب منصب برمی‌انگیزانَد و عنوان ها را لکّه‌دار و آلوده می‌کند .
ثبت دیدگاه