به نقل از نشریه دیده بان ترشیز و به گزارش از نشریه پیام ترشیر در سال ۱۳۹۹ پیرو مطلب “رشادتی که مسکوت ماند …” در شرح حال شهید طرح امنیت و وضعیتی که همچنان بلاتکلیف مانده ، اینبار از مقبره اش میگوییم…
بسیجی طرح امنیت بود ، با مدارک همراهش همیشه همه جا افتخارش را همراه داشت. او نه تنها یک نیروی جان برکف و افتخار آفرین در عرصه های شهر و روستا بود بلکه رشادتهای زمان جنگ هم کم نداشت . چنانکه همرزمانش قربانعلی جمعه زاده و دیگر دوستانی که تعریف میکنند همه سخن از نترس بودن و جان برکف بودنش بر زبان دارند. همین نترس و شجاع بودن بالاخره ترس در دل اشرار انداخت و او را به قسی ترین حالت مجروح و سپس کشتند .
حسین سعیدی در حادثه سال ۱۳۷۹ که بدست اشرار دستگیر شد ، تنها نبود اما تنها سوژه مورد نظر اشرار بود . حدود ۱۰ نفر را دستگیر کردند که همه آنها آزاد شدند ولی بهمراه داشتن مدارک بسیجی و برگه تحویل اسلحه کلاشینکف و چهار خشاب فشنگ جنگی چیزی نبود که دشمن را ناآرام نسازد.دشمن ، دشمن است و برای یک نیروی جان برکف فرقی نمیکند که در جبهه جنگ جلودار و صف شکن باشد یا در مقابل کوردلان که قصد تعرض به شهر و روستا و ناموس را دارند ،در همه حال لرزه بر جان دشمن می اندازد . این مدارک را اشرار بمحض دیدن ، نقطه مقابل خود دانسته و فقط آین بسیجی را با ضربات مهلک از بین بردند و این خود دلیل محکمی بر شهادتش است.
حسین سعیدی بسیجی مسلح و عضو فعال طرح امنیت امروز مقبره ای دارد بدون نام و نشانی از شهادتش ، اما بر سنگی ماجرای او حک شده تا فقط این ماجرا یادآور رشادتش باشد .
امروز خون حسین جوشش روزهای حضورش را فریاد میزند نه به نام که به نشان ، نه به قدر دانی که به مسکوت ماندن . و نه به یاد که به خاطره روزهای شیرین جنگ و جبهه که در بیان خاطرات همرزمانش به وضوح شنیدیم.
حال امروز ماییم و دِین ۲۳ سال از تاریخ این رشادت گذشتن و بی تفاوت رد شدن که این امری قابل تامل و قابل پیگیریست .
به امید روزیکه مقبره بی نام بسیجی شهیدحسین سعیدی ، متبرک به نام شهید شود و دین ۲۳ ساله ادا گردد.
ثبت دیدگاه